- coitus
- 1.
cŏĭtus, a, um, Part., from coëo.2.cŏĭtus, and another orthography coetus (only distinguished in signif. by use; v. infra), ūs (dat. coetu, Cat. 64, 385; 66, 37), m. [coëo].I.In gen.A.Abstr., a coming or meeting together, an assembling:B.
eos auspicio meo atque ductu primo coetu vicimus,
Plaut. Am. 2, 2, 25.— Hence,Concr., an assemblage, crowd, company; in this signif. coetus alone is used:II.quae (opiniones) in senatu, quae in omni coetu concilioque profitendae sint,
Cic. Fin. 2, 24, 77; 2, 4, 11; id. Rep. 6, 13, 13:ad divinum animorum concilium coetumque proficisci,
id. Sen. 23, 84; id. de Or. 1, 8, 30; id. Verr. 2, 5, 72, § 186; Liv. 3, 38, 11; 27, 35, 3; Quint. 2, 15, 18; 2, 9, 2; 8, 4, 8; Cat. 46, 8; 64, 407; Verg. A. 5, 43; Ov. M. 3, 403; 11, 766; 15, 66:in domum Pisonis,
Tac. A. 4, 41; id. H. 4, 45.—Esp.A.A uniting, joining together, combination; so in both forms.(α).Coetus, Lucr. 1, 1016; 1, 1047; 2, 919; 2, 1003;(β).5, 429: ceterum amnium coctus maritimis similes fluctus movet,
Curt. 9, 4, 9:stellarum coetus et discessiones,
Gell. 14, 1, 14.—Coitus:B.ut recens coitus venae resolvatur,
Cels. 2, 10 fin.:umoris,
id. 5, 18, 31:sordium in auribus,
id. 6, 7, 7:syllabarum,
Quint. 9, 4, 59:vocum,
Gell. 1, 25, 16: osculi, Poët. ap. Gell. 19, 11, 4:luna morata in coitu solis biduo (i. e. at new moon),
Plin. 2, 9, 6, § 44. —Sexual intercourse, coition (not in Cic.);2.in this signif. only coitus is used.— Of men,
Ov. M. 7, 709; Suet. Calig. 25; cf. Quint. 8, 6, 24; Gai Inst. 1, 64; 1, 87.—Of animals, Col. 6, 24, 3; 6, 23, 3 (Cod. Polit. coetus); Cels. 2, 1 fin. al.—Transf., of plants:palmarum,
Plin. 13, 4, 7, § 35.— Also of ingrafting, Plin. 17, 14, 24, § 103.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.